Strandjutten is milieujutten geworden!In de zomer van 2008 hoor ik voor het eerst over de milieujutter, dat hij met tractor en wagen over het strand rijd om troep van het strand te halen. Enige jaloezie bekruipt mij dan wel, of is het een vorm van afgunst. Ik wil natuurlijk dat hij ‘mijn’ hout laat liggen. En dan ook nog met tractor en wagen, ik moet het doen met fiets of benenwagen en met mijn vernieuwde jutkar (dank aan mijn beste vriend Hotze).
De kar is perfect hoor, maar ik kan natuurlijk niet op tegen het motorische geweld van een heuse John Deere. Met de gebruikelijke inspanning weet ik mede dankzij hulp van familie en vrienden ook die zomer weer een redelijke hoeveelheid hout van het strand te verzamelen.
Zomer 2009; ik ben toch wel heel erg nieuwsgierig naar het werk van de milieujutter daarom de stoute schoenen aangetrokken en het telefoonnummer opgezocht van www.demilieujutter.nl
Ik krijg direct Jan-Booy aan de telefoon en al snel word een afspraak gemaakt om samen te gaan jutten. De eerst kennismaking verloopt uiterst vriendelijk, ik krijg een plekje aangewezen op de wagen en we gaan het stand op om op te ‘jutten’. Ik krijg een oranje viskist met een sleephaak, om zo lopend en bukkend meter voor meter het strand te schonen. Al snel wordt mij duidelijk dat er meer troep ligt dan ik ooit had gedacht, wat we allemaal weggooien en achterlaten is echt niet normaal. Om een voorbeeld te noemen we hebben binnen 20 minuten zoeken ruim 200 lege bierblikjes uit de duinen gevist.
En nu niet denken dat alleen de jongeren de vervuilers zijn. Nee ook lege flesjes dubbelfris liggen heel ver van de bewoonde wereld op een plek, vanwaar je prachtig uitzicht hebt op een zandbank waar een paar honderd zeehonden liggen te zonnebaden. (volgens mij zijn deze flesje duidelijk achter gelaten door ‘volwassen’ natuurliefhebbers)
Wat mij ook verwonderd is het aantal lege vuilniszakken die op het strand liggen, waarschijnlijk met vuil en al in zee gegooid. Het vuil heeft zich verspreid over de zee waar het deels wordt opgegeten door vissen en andere in de zee levende dieren. Maar zien zij wel altijd het verschil tussen goed en ziekmakend?
John Boy verteld mij dat zeehonden het niet zo nauw nemen met wat ze naar binnen werken zij zien simpelweg het verschil niet tussen een lekker visje en een stuk plastic. Ook ‘feestballonnen’ met van die linten eraan schijnen veel schade aan te richten, zij worden in het water gezien als een kwal, en dan zit er ook nog zo’n lint aan, je kunt wel raden wat de gevolgen zijn. (www.plasticsoep.nl)
Terwijl we zo aan het ‘jutten’ zijn zien we in de verte 2 auto’s aankomen waarvan 1 met aanhanger met twee kisten erop. Het is Hessel Wiegman en mensen van de zeehondencreche Pieterburen (www.zeehondencreche.nl)
Zij hebben twee zeehonden meegenomen die ze terugbrengen naar hun natuurlijke leefomgeving. De auto’s stoppen vlak bij het water en de kisten worden van de kar getilt.
De vinders en verzorgers van de zeehonden zijn er ook bij, voor hen is dit ook een emotioneel moment, de kisten worden open gemaakt en de zeehonden zoeken hun weg richting de zee. Eén van de zeehonden heeft een diepe wond aan zijn nek, hij heeft vast gezeten in een stuk net, met alle gevolgen van dien. De andere was door andere oorzaak erg vermagerd en verzwakt. Nu zijn ze weer fit en mogen ze terug naar hun soortgenoten.
Als je bovenstaande foto goed bekijkt, dan zie je duidelijk de wond die het net heeft achter gelaten.
Ik praat nog even na met Hessel Wiegman, ‘hier doen we het voor’ zegt hij, het wordt tijd dat we eens tot bezinning komen. We maken ons druk over een paar prachtige herten die op een eiland lopen waar ze zogenaamd niet horen. Dat terwijl de vervuiling om ons heen toeneemt.
De volgende dag gaan we weer ‘jutten’ deze keer heb ik mijn zoon Jort en zijn vriend Menno meegenomen, ook voor hen is er een viskist met sleephaak. Zij kunnen goed zoeken en al snel hebben ze hun kist vol met rotzooi. Menno zegt; waarvoor doen we dit eigenlijk, er is geen beginnen aan, en iedere dag komt er weer nieuwe troep. Eigenlijk kan ik me zijn reactie wel voor stellen, maar ik vergelijk het voor hem maar met wc schoonmaken, als je dat niet regelmatig doet wordt het ook een grote bende. Er liggen half vergane kerstbomen op het strand, het kruis zit er nog onder! Dit is natuurlijk niet zo erg, maar het maakt wel duidelijk hoe makkelijk wij van onze troep af willen komen. In de bomen zit fijn touw verstrikt, waar een vogel makkelijk in vast kan komen te zitten. Het touw halen we zoveel mogelijk weg.
Ook vinden we een deel van een grote letter, het blijkt een restant te zijn van een huwelijks aanzoek die voor Oerol 2008 op de dam was gezet. (gelezen in Terschelling magazine) Uniek aanzoek natuurlijk, maar ruim zelf je spullen weer op en laat het niet achter in de natuur.
Ik zal ophouden met mijn zedenpreken, het wordt tijd dat we tot bezinning komen, dat niet langer leven alsof wij de laatsten zijn die op deze aardbol rondlopen. Luister ook eens naar het lied van
Michael Jackson; Heal the world, make it a better place.
Samen hebben we heel wat te doen, en waar bemoei ik mij mee? Nou dat lijkt me duidelijk; met jou en mijn woonomgeving! Dus mensen wees zuinig op de natuur voor nu en in de toekomst.
Zie ook Documentaire; “Snelweg de noordzee deel 2”