Woensdag 11 augustus,
Na het avondeten vertrekken Jort (7jr) en ik op de fiets om te gaan strandjutten.
Jort heeft een nieuwe mountainbike met versnellingen waar hij apetrots op is.
West aan Zee gaan we het duin over om daarna over het strand verder te fietsen. Het is laag water dus fietsen gaat prima.
We fietsen richting Formerum aan zee. Er is weinig hout te vinden op het strand, het lijkt wel alsof het strand is ‘leeggeroofd’.
Jort kan goed zoeken zo nu en dan stoppen we even omdat hij wat ziet liggen. Dit gaat dan mee in de kar. Bij Formerum aan zee hebben we nog niet zoveel in de kar en besluiten daarom door te fietsen. Het begint al een beetje te schemeren.
Bij Lies vinden we een mooie pallet, deze moet mee van Jort. We proberen hem terplekke te slopen, echter dat gaat nog niet zo gemakkelijk. Dus gaat hij bijna in zijn geheel op de kar. Op de terug weg hebben we tegenwind, Jort vindt het nu ook zwaar, maar hij zet dapper door. Samen slepen we de kar vol hout over het duin bij Formerum, een hele klus.
We worden gadegeslagen door een groepje mensen die er het hunne van lijken te denken.
Het is ondertussen donker geworden. In de verte zien we het licht van de Brandaris. Tussen de duinen is het ook nog mistig.
Ik bel het thuisfront, om te zeggen dat het goed met ons is en dat we onderweg zijn.
Jort vindt het een beetje eng in het donker, we hebben geen licht op de fiets, maar het is gelukkig volle maan en de omgeving is voor ons bekend terein. We fietsen voorzichtig naar huis.
Om 22.30 uur komen we bij de caravan aan. Moe en zeer voldaan, voor Jort een hele ervaring rijker, hij vond het geweldig en vet cool!!
Zondag 15 Augustus,de omstandigheden lijken gunstig om de Noordvaarder (de kop van Terschelling)om te fietsen. Om ± 9.00 vertrekken Hessel (12 jr) en ik op de fiets met kar richting West-Terschelling.
Het is dan afgaand water, een matig zonnetje, ongeveer 20 graden en weinig wind.
Dus de perfecte omstandigheden voor wat waarschijnlijk een zware tocht gaat worden.
Op de Noordvaarder aangekomen is het water al mooi gezakt,echter fietsen is lastig, we zakken te diep weg.
We zien verse auto sporen en een spoor van paard en wagen, we denken shit er is dus al weer iemand voor geweest. Tja, er zijn nu eenmaal meer kapers op de kust.
We besluiten om ruim bij de sporen weg te gaan en daar te gaan jutten. Zeulend door de zuigende ondergrond gaan we op zoek naar juthout en een steviger ondergrond zodat we kunnen fietsen.
Na een kilometertje geploeterd te hebben, zien we een plank liggen.
We gaan erheen en het blijkt een complete pallet te zijn die helemaal in het natte zand is weggezakt. Het is een pallet van beukenhout,het hout helemaal verweerd door de inwerking van zon, zee, zand en wind.
We besluiten het uit te graven en mee te nemen.
De planken zijn kletsnat, maar dat zal met de tijd wel drogen.
De planken worden in de kar geladen en we zeulen verder. Het geeft toch een goed gevoel, de eerste buit is binnen.
Om 11.30 zijn we bij paal 1 tot dan nog geen hard strand tegengekomen. Hessel vraagt; zullen we terug gaan, dit is toch wel heel erg zwaar? Ik probeer hem gerust te stellen door te zeggen dat we het zwaarste nu wel hebben gehad, en dat als we terug hetzelfde pad terug moeten zeulen.
We lassen een pitstop in om even bij te tanken en uit te rusten.
Na een poosje besluiten we om verder te gaan, en eindelijk na een paar honderd meter, we kunnen fietsen, het strand is hard.
We hebben zelfs voor de wind, dus dat gaat lekker. Zo nu en dan stoppen we even om stukken hout te bekijken en eventueel in de kar te gooien.
Af en toe zakken onze wielen toch weer weg in het ogenschijnlijk harde zand.
We zijn vooraf zelfs gewaarschuwd voor drijfzand, we zijn op onze hoede.
Het is een rare ervaring om op hard strand te fietsen, en zonder dat je verschil ziet, toch weg te zakken (±10 cm) zodat je niet meer vooruit komt, en dus weer zeulen. Na paal 3 zijn deze problemen gelukkig over.
We hebben ondertussen al een paar mooie stukken juthout verzameld. Er ligt van alles op het strand, zelfs diverse auto onderdelen (Tricolor?), veel plastic troep, stukken net, jerrycan’s, etc.
Bij paal 4 besluiten we nogmaals te rusten wat te eten en te drinken. Een viskist is handig om op te zitten. Ook liggen daar een paar mooie takken, welke we ook op de kar binden.
De kar begint steeds voller te worden maar we komen nog vooruit dus er kan nog wel meer op.
Onderweg komen we nog politie op een crossmotor tegen. Deze zwaait on vriendelijk goedendag, kennelijk blij dat wij het strand wat opruimen.
± 15.00 fietsen we met een afgeladen kar richting paal 8. In het zicht van de haven knapt mijn ketting, dat is balen. (toch teveel hout op de kar?) Wat nu? Maar gelukkig redelijk voorbereid van huis gegaan, zodat we met wat kunst en vliegwerk de ketting kunnen repareren.
Zodat we om ± 16.30 uur moe maar voldaan en met een goede buit bij de caravan aankomen.
17 Augustus fietsen we met het hele gezin langs de waddendijk. Of we er mooie stukken juthout op de dijk liggen, dus speuren we de dijk af, helaas weinig te vinden.
Bij Hoorn zien we een stuk hout op het wad liggen. Ik wil het pakken, echter de plank is lang en ligt deels in de klei.
Ik begin te graven, geleidelijk wordt duidelijk dat de plank langer is dan je zou denken.
Na ruim drie meter uit de klei gegraven te hebben breekt de plank af.
plas met zeewater de plank afgespoeld en goedgekeurd om mee te nemen naar huis.
Wat zal ik ervan gaan maken? Waarschijnlijk
wordt dit een bijzondere lijst voor een spiegel.
Het weer en de getijden zijn deze vakantie niet gunstig genoeg om de Bosplaat rond te fietsen.
Onweersdreiging, veel harde wind en opkomenend water waren de spelbrekers.
Dan zou je wensen dat je paard en wagen tot beschikking hebt. Wel hebben we in een stevige storm bij Oosterend richting de Bosplaat gelopen. Gezandstraald en met enige buit gingen we later weer richting de caravan.
De kwaliteit van het hout is dit jaar minder mooi als vorig jaar, waarschijnlijk doordat het natter is geweest waardoor het minder gezandstraald is en minder gebleekt door de zon.
En natuurlijk is het zo; als de wind verkeerd staat gaat alles aan je neus voorbij.
Na 3 week vakantie hebben we toch een leuk vrachtje juthout meegenomen naar Haulerwijk.